1989 yılında İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi’nden mezun oldu. 1999 yılında aynı üniversitede Farmasötik Botanik bölümünde doktorasını tamamlayarak 2000 yılında İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Temel Eczacılık Bilimleri Anabilim Dalı’nda göreve başladı. 2006-2013 yılları arasında doçent olarak çalışmalarına devam etti. 2013’ten bu yana profesör unvanı ile Temel Eczacılık Bilimleri Anabilim Dalı’nda görevini sürdürmektedir.
2007-2017 yılları arasında İstanbul Üniversitesi Yönetim Kurulu Üyeliği yaptı. 2015-2016 yılları arasında Fakülte Dekan Yardımcısı, 2016-2017 yılları arasında Fakülte Dekanı olarak görev yaptı. 2014’ten beri İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Farmasötik Botanik Bölüm Başkanlığı ve 2016’dan beri de Kozmetik Klinik Araştırmalar Etik Kurulu Bölüm Başkanlığı yapmaktadır.
Etnobotanik terimi, ilk kez bitki tutkunu Amerikalı botanikçi John W. Harshberger’in 1896 yılında yayımladığı “The Purposes of Ethnobotany” kitabında kullanılmış olsa da başlangıcı insanlık tarihine kadar uzanır. Kısaca geçmişten günümüze bitki-insan ilişkisini inceleyen bir bilim dalı olarak tanımlanabilen etnobotanik, Grekçe halk anlamına gelen “ethnos” ile bitki anlamına gelen “botane” kelimelerinin birleştirilmesiyle oluşturulmuştur.
Şüphesiz ki sosyokültürel esintiler barındıran önemli bir insanlık mirasının bilim dünyasındaki temsili olan etnobotaniğin kapsamı, uygulamalı etnobotanik veya ekolojik etnobotanik şekline dönüşen modern yaklaşımlarla koruma ve sürdürülebilir kalkınmaya genişlemiştir. Her ne kadar etnobotaniğin kavramında gıda, boya gibi farklı alanlar olsa da medikal etnobotanik (etnofarmakobotanik) hala çok ilgi çeken alan olarak öncülüğünü korumaktadır. Özellikle medikal etnobotanik çalışmalar doğa/sağlık/sosyal bilimlerin dönüştürüldüğü çevrimsel araştırmalar açısından oldukça iyi örnekleri barındırmaktadır.
Flora ve kültürel zenginliği ile kritik bir konuma sahip olan ülkemiz topraklarını etnobotanik çalışma alanı olarak görmek yerinde bir tutum olacaktır. Bu zenginliğin tespiti, korunması, sürdürülebilir kullanımı ve elde edilecek kazanımların geri döndürülmesi, hızla değişen yeni dünya düzeninde Türkiye’nin konumunda önemli avantajlar sağlayacaktır.
