Merhaba sevgili okurlarımız! Bugün sizi, geçtiğimiz ay izlediğim ve izleyen çoğu kişide olduğu gibi benim üzerimdeki etkisini de hala sürdüren bir diziyle tanıştırmak istiyorum: Adolescence.

2025 yapımı, dört bölümlük İngiliz mini dizisi Adolescence, 13 yaşındaki Jamie Miller’ın sınıf arkadaşı Katie Leonard’ı öldürmekle suçlanmasının ardından gelişen olayları konu alıyor. Bu noktada sizi biraz daha merakta bırakma amacıyla konu ve olay örgüsü ile ilgili daha fazla bilgi vermeyeceğim ama asıl bahsetmek istediğim nokta bundan çok daha farklı.

Dizimizin ilk yayınlandığı günden beri listelerin üst sıralarından düşmemesinde, konusu kadar çekim tekniğinin de payı var. Dört bölümün her birinin gerçek zamanlı olarak ve tek plan sekansla çekilmiş olması dikkatleri üzerinde çekiyor. Bölümleri izlerken hiçbir yerde bir kesit olmadığını fark ettiğimde çok şaşırdım ve diğer filmlerden farklı olarak sanki ben de o anın içindeymişim gibi hissettim -ki zaten yönetmenin yapmak istediği şey de tam olarak buymuş!

Çekim tekniğinden bahsetmişken oyunculuklardan bahsetmemek olmaz. Çünkü bir saatlik bölümleri tek seferde ve kesintisiz olarak çekmek her oyuncunun harcı değildir diye düşünüyorum. Başrollerimizden Jamie’yi canlandıran Owen Cooper, ilk kamera önü deneyimi olmasına rağmen büyüleyici bir iş çıkarmış. Daha önce hiç deneyimi olmamasına rağmen bu rolü kapmasındaki nedenin ise, bu hikaye için ‘yüzü pek tanınmamış’ birinin istenmesi olduğu söyleniyor. Bir diğer önemli isim ise Jamie’nin babasını canlandıran ve aynı zamanda hikayenin yaratıcılarından olan Stephen Graham: Dizi boyunca Jamie’nin babasının çektiği acıyı adeta somut bir hale getirip gözler önüne seriyor.

Daha şimdiden 2025’e damga vuran yapımlardan olmayı başaran Adolescence, gençlerin dünyasına bir bakış açısı sunuyor ve özellikle ebeveynlerin çocuklarıyla olan iletişimlerindeki kritik noktaları açığa çıkarıyor. Umarım dizimiz, sizi de beni etkilediği kadar etkilemeyi başardır.